Nie chwalę się często wygranymi przed KIO, jednak ta wygrana jest wyjątkowa, szczególnie dlatego, że była dla Klienta bardzo ważna. Sprawa dotyczyła robót drogowych. Klient złożył ofertę w przetargu i po otwarciu i ocenie ofert jego oferta była na pierwszym miejscu. Zamawiający jednak do przetargu wprowadził dwie podstawy wykluczenia z art. 109 ust. 1 pkt 7 i 8 PZP, tj. Zamawiający może wykluczyć jedynie wykonawcę:
W tym miejscu trzeba wskazać, że Zamawiający i Wykonawca (Klient) prowadzą spór w zakresie poprzedniej inwestycji, który nadal jest w trakcie. Zamawiający zarzuca nienależyte wykonanie umowy (odstępując od umowy), Wykonawca zarzuca brak współdziałania i nieprawidłowości po stronie Zamawiającego (również odstępując od umowy) i tak to się kręci. Z uwagi na ten spór oczywiście Klient został wykluczony właśnie na podstawie ww. dwóch przesłanek.
Wnieśliśmy odwołanie, argumentując, że przesłanki wykluczenia nie zostały spełnione. Wskazaliśmy, że zgodnie z orzecznictwem KIO, przepis art. 109 ust. 1 pkt 7 p.z.p. to podstawa wykluczenia Wykonawcy, której zastosowanie wymaga szczególnego zaangażowania się Zamawiającego w ocenę podmiotową. Zamawiający winien wszechstronnie zbadać przedstawione mu przez Wykonawcę okoliczności, ustalić, że po pierwsze doszło do rozwiązania umowy. Następnie konieczne jest wykazanie, że powody rozwiązania umowy miały miejsce z przyczyn leżących po stronie Wykonawcy, czyli jego działań lub zaniechań w ramach ocenianego zobowiązania umownego. Działania lub zaniechania Wykonawcy doprowadziły do niewykonania lub nienależytego wykonania w znacznym stopniu zobowiązania albo jego długotrwałego nienależytego wykonania, a elementy te były dla zobowiązania wynikającego z umowy istotne (wyrok z dnia 14 marca 2022 r. KIO 375/22). Rozkładając to na czynniki pierwsze:
Przy ocenie należy wziąć pod uwagę także okoliczności, wskazane w dyrektywie 2014/24/UE uchylającej dyrektywę 2004/18/WE, w tym wystąpienie poważnych braków w odniesieniu do spełnienia istotnych wymogów określonych w umowie, które mogą wystąpić w postaci niedostarczenia produktu, znaczących wad dostarczonego produktu, powodujących ich niezdatność do użytku zgodnie z przeznaczeniem. Przepis art. 57 ust. 4 lit. g dyrektywy 2014/24/UE w sprawie zamówień publicznych, uchylającej dyrektywę 2004/18/WE (tzw. dyrektywy klasycznej), którego implementację stanowi art. 109 ust. 1 pkt 7 p.z.p., przesądza, że chodzi tu nie tylko o istotny wartościowo lub rzeczowo zakres nienależytego lub niewykonania świadczenia wykonawcy w stosunku do zakresu przewidzianego umową, ale również o niespełnienie przez wykonawcę świadczenia, w sposób odpowiadający istotnym dla zamawiającego wymogom wynikającym z tej umowy.
W niniejszej sprawie przedmiot umowy był dopuszczony do użytkowania jako zdatny do użytku, a drobne usterki wskazane przy odbiorze nie mogły stanowić podstawy do braku odbioru a następnie wykluczenia. Jak wskazało KIO w wyroku KIO 746/23, dotyczy to działań nagminnie powtarzających się. Natomiast niewielkie wady przedmiotu zamówienia lub krótkie, nieistotne z punktu widzenia zamawiającego opóźnienie, nie będą mogły zostać uznane za nienależyte wykonanie w istotnym stopniu i nie będą mogły stanowić podstawy wykluczenia,
Należy także ponownie podkreślić, że skoro art. 109 ust. 1 pkt 7 ma charakter sankcyjny, to jego stosowanie musi być interpretowane ściśle, zatem występuje po pierwsze zakaz wykładni rozszerzającej, a po drugie od Zamawiającego wymaga się, aby dokładnie i konkretnie udowodnił okoliczności będące podstawą wykluczenia. Wykluczenie Wykonawcy z postępowania na podstawie art. 109 ust. 1 pkt 7 p.z.p. jest dopuszczalne jedynie w przypadku zajścia wszystkich określonych w tym przepisie przesłanek łącznie, a ponadto przesłanki te nie mogą być rozumiane dowolnie. Rolą Zamawiającego jest zebranie dowodów świadczących o wystąpieniu wszystkich, określonych w przepisie przesłanek łącznie i uzasadnienie zaistnienia każdej z nich. Jest to istotne dla zachowania zasady proporcjonalności i przejrzystości postępowania oraz zachowania uczciwej konkurencji, a także dla możliwości skorzystania przez wykonawcę z procedury tzw. samooczyszczenia lub skorzystania przez niego ze środków ochrony prawnej (KIO 665/22).
W kontekście powyższego również niezasadne było zastosowanie przesłanki z art. 109 ust. 1 pkt 8 PZP, która mówiła o wprowadzeniu w błąd właśnie w zakresie istnienia podstaw wykluczenia. Skoro według nas (i jak się później okazało według KIO), podstaw wykluczenia nie było, nie mogliśmy wprowadzić Zamawiającego w błąd. W niniejszej sprawie zatem brak było podstaw do wykluczenia, ponieważ w pierwszej kolejności Zamawiający nie sprostał obowiązkowi udowodnienia podstaw wykluczenia z art. 109 ust. 1 pkt 7 PZP. No i Izba przyznała nam rację, orzekając w całości korzystnie dla naszego Klienta.
A tak wyglądałem po wygranej 😉 widać uśmiech?
Autor: Kamil Hupajło